DÜNYA NIN KÜRESEL ISINMASI

Ne Yaptık Biz?
Küresel Isınma


İlk kez 1990’ların başında duymuştuk, her geçen yıl ona daha çok yaklaştık, tanıştık ve anlamaya başladık. Derken 2000’lerle beraber karşımıza çok büyük bir hızla yükselen bir grafik çıktı. Birşeyler ters gidiyordu. Aşırı sıcaklar ve soğuklar, depremler, batan adalar, kasırgalar, kuraklık ve başka gariplikler ardarda gelmeye başladı. Evet, birşeyler oluyordu... Ama ne..?

Bu yıla kadar, ne Kyoto Protokolü ile ne de BM Çevre Kararları ile ilgiliydik oysa şimdi günümüz bunları öğrenmek ve anlamakla geçiyor. Meğer birileri birşeyler söylüyorlarmış da biz duymuyormuşuz. Meğer siyasetçilerin saçmalıklarından, futbolcuların ve pop starların zırvalıklarından, boğazlarına kadar anlamsız, yararsız kuramlara gömülmüş, gözleri paradan, yalanlardan başka birşey görmeyen ekonomicilerden bir türlü başımızı alamıyormuşuz.

Oysa artık yağmur yağmıyor, suyumuz bitiyor, sıcaklar bizi boğuyor ve bizler ne yapacağımızı bilmiyor sadece konuşuyoruz ama zaten çaresiziz. Bu kez karşımızda doğanın sınırsız gücü var ve artık inandıklarımız, bildiklerimiz ve tüm şımarıklığımız hiçbir işe yaramıyor. Ancak ampulleri mi değiştirsek ya da daha az mı duş yapsak diyebiliyoruz ve doğa bize gülüyor...

Ve doğa yüzyıldan bu yana ona yaptığımız kötülüklerin hesabını sormaya geliyor... Oysa öylesine cömert, öylesine güzel, öylesine fedakardı ki... Ama biz onu yok saydık, kirlettik, yaktık, kestik ve yok saydık. O kadar şımardık ki, uzayda bir nokta kadar yol aldık diye, başka dünyaların bizi beklediğini sandık... Halbuki hiçbir yere gitmiş değiliz, bir başka yer yok...

Bir başka dünyamız yok... Bu gezegene mahkumuz...

Ta ki yokolana kadar...

Reis’in dediği gibi; Son ağaç kesildiğinde, son ırmak kuruduğunda, son balık tutulduğunda, onları ne ideolojileri, ne kör inançları, ne paraları, ne de koltukları kurtarabilecek çünkü bunları içemeyecekler ve yiyemeyecekler... Ne garip? Nedense bunları yazmak beni üzmüyor...

Eğer tüm söylenenler bir komplo değilse, eğer doğa olur ya başka bir yol seçerse, eğer bilim dünyası en azından iddialarının yarısı kadar yanılıyorsa ya da ben bir paranoyaksam, o zaman küçük bir umut var demektir... Buna razıyım...

Yaşamını yaklaşık çeyrek yüzyıldan beri sadece yazarak geçiren birisi olarak, her önüne gelenin kitap yazdığı bir ülkede böyle bir kitabı yazmanın bir faydası olacağını da sanmıyorum...

Ama tek yapabildiğim ve yapabileceğim bu kadar...

Başka bir şeye gücüm yetmiyor ve hala yağmur yağmıyor...